متن و منتقد

فلسفه ايمان

می‌اندیشم؛

فلسفه ايمان، فلسفيدن يا انديشيدن معرفت‌شناسانه و روشمند در چگونگي هستندگي يا هست شدن نيرومندي شهود عقل براي عبور از گمان به ايمان است.

(حمید ژیان پور)

عرفان

می‌اندیشم؛

عرفان، مساوي ايمان نيست.

عرفان، شناخت پیچیدگی‌های ناپيداي فلسفه ايمان است...

عرفان، رازآلود نيست.

عرفان، فلسفه آلود است.

(حمید ژیان پور)

هیجان رابطه

می‌اندیشم؛

هیجان رابطه باید مانند موج دریا، کشتی روح ما را به‌سوی درک تأملات عمیق درونی ببرد...

(حمید ژیان پور)

اراده

می‌اندیشم؛

انسان، هرکجا هستي خويش را اراده كند، عشق پديدار می‌شود.

عشق، تجلي تحقق معنا بخشي صورت هستي انسان در اراده است...

(حمید ژیان پور)

عشق / اراده

می‌اندیشم؛

عشق، مسير بي ابتدا است.

عشق، آغاز ندارد...

عشق، بافتن علاقه نيست.

عشق، يافتن اراده است.

(حمید ژیان پور)

ديوار فلسفه

می‌اندیشم؛

واضح‌تر از همه اين است:

فلسفه، ديوار ندارد، نمی‌شود از آن بالا رفت...

(حمید ژیان پور)

رنگین‌کمان زيبايي

می‌اندیشم؛

زن رنگین‌کمان زيبايي آسمان گمان است.

زن، همه زيبايي متبلور در انديشه ناپيداي فلسفه هستي را مانند رنگین‌کمان لطافت و قرابت زيبايي در دستان انديشه خود جمع كرده است.

زن، تماميت همه هستي مرد است وقتي مرد بخواهد هستي را به تمامه درك كند.

(حمید ژیان پور)

چله كمان خودخواهي

می‌اندیشم؛

ما در چله كمان خودخواهي تمناي نفس، چونان پيكان بی‌هدف به‌سوی آسمان هوس پرتاب‌شده‌ایم تا رستگار شويم.

(حمید ژیان پور)

آسمان احساس دل

می‌اندیشم؛

آسمان احساس دل، سقف بلند اغناي عقل است.

در غني شدن عقل، دلگير شدن دل بی‌معنا است...

(حمید ژیان پور)

صلح

می‌اندیشم؛

صلح، جايزه نياز ندارد.

صلح، اراده نياز دارد كه در اعطاکنندگان آن وجود ندارد...

(حمید ژیان پور)

آخرين مفهوم زندگي

می‌اندیشم؛

مرگ اگر در لذت زندگي اتفاق بيفتد آخرين مفهوم مهم زندگي است كه معنا می‌شود.

در اندیشه خیام، دو چیز ما را می‌رویانید:

مرگ و می...

(حمید ژیان پور)

نفس مقدم بر نقش

نفس مقدم بر نقش؛

اين انتقاد بر طرح موضوع "خاستگاه فلسفه و فلسفيدن كجا است؟" وجود دارد كه فلسفه را در آن‌سوی ديوار تاريخ بايد جستجو كرد.

فلسفه جریانی است که از دل کوه‌های بلند فرهنگ، جاری است. فرهنگ، نفس فلسفه است و فیلسوف، ابژه فلسفه است.

فرهنگ، نزدیک‌ترین وجه نامحسوس رؤیا است...

فرهنگ، رؤياي متعالي انسان براي بقا و سازوكاري براي ماندگاري نوع بشر است كه به‌تدریج در شكوه و زيبايي خلق می‌شود و در يگانگي محو می‌شود [...]

زن / زندگي

می‌اندیشم؛

من در انتهاي فهم بی‌نهایت معناي دو چيز در تلاش مستمر هستم:

زن

زندگي

(حمید ژیان پور)

قله احساس زن

می‌اندیشم؛

هيچ لذتي بالاتر از اين نيست كه مردي بر بلنداي قله احساس زني بايستد كه همه شكوه زيبايي را در وجودش دارد...

(حمید ژیان پور)

جان‌پناه عشق

می‌اندیشم؛

يك معناي مهم زندگي، واقعيت بخشيدن به احساس است که در اخلاق، تجلی می‌یابد...

ديدن و نه شنيدن، اولين و آخرين جان‌پناه عشق است كه انسان را از سردرگمی هوس می‌رهاند...

"خوب ديدن هنر است."...

(حمید ژیان پور)

معانی / زمان / زبان

می‌اندیشم؛

ما همچنان که زندگی می‌کنیم و تجربه می‌کنیم، تجربیات زیسته ما از معانی نیز تغییر می‌کند.

اگر ما نتوانیم معانی را از سطح زمان (یعنی تکرار حوادث) به ساحت زبان (یعنی انبساط حوادث) ببریم در این صورت زندگی، معنایی جز تکرار رنج و وقوع جنگ نخواهد داشت.

(حمید ژیان پور)

امر درست

می‌اندیشم؛

هموار كردن عينيت در ناهمواری‌های ذهنيت تبیین سورئالیسم پيچيده از انديشيدن فلسفي است كه منتهي به سقوط هستي ذهن می‌شود.

امر درست در گردش انطباق با پیچیدگی‌های ذهن، سقوط می‌کند.

امر درست، واقعيت خارجي دارد اما وجود ذهني ندارد...

(حمید ژیان پور)

بوم نقاشي

می‌اندیشم؛

زندگي، بوم نقاشي است، ما آرزوهایمان را در آن نقش می‌زنیم و اگر غفلت كنيم ديگران آن را رنگ می‌زنند...

(حمید ژیان پور)

تاريخ عميق

می‌اندیشم؛

ما به تاريخ عميق كه در آن استنتاج مفاهيم، مقدم بر استخراج مصاديق باشد بيشتر از تاريخ دقيق كه در آن مصاديق مقدم بر مفاهيم است نيازمنديم...

(حمید ژیان پور)

ناكامي

می‌اندیشم؛

ناكامي، معناي درست زندگي است كه انسان آن را درست نفهميده است...

(حمید ژیان پور)

رخت / تخت

می‌اندیشم؛

وقتي َرخت با تخت يكي نباشد، همه‌چیز طعم ديكتاتوري می‌دهد...

(حمید ژیان پور)

زندگی / مرگ

می‌اندیشم؛

زندگی، سایه بزرگ مرگ است که ترسناک و یا باشکوه می‌نمایاند. "مرگ"، سرنوشت ماندگار انسان است که به زندگی معنا می‌بخشد. "زندگی"، بزرگ می‌شود وقتی "مرگ"، سترگ می‌شود. سرنوشت انسان از بزرگ شدن به‌سوی سترگ شدن می‌رود... "رفتن"، سرنوشت تنهایی است که بی‌واسطه اتفاق می‌افتد. "رفتن"، ماندن بی‌واسطه است...

(حمید ژیان پور)

رفتن

می‌اندیشم؛

"رفتن"، ماندن بی‌واسطه است...

(حمید ژیان پور)

گمان / ایمان

می‌اندیشم؛

زبان حضرت حافظ، بر گمان است نه بر ايمان...

گمان، نزد حضرت حافظ، آواز راز غم وجود است كه در حضور نايد...

زبان حضرت مولانا بر ايمان است نه بر گمان...

ايمان، نزد حضرت مولانا آغاز تمناي حضور است كه در وجود آيد...

(حمید ژیان پور)

حجب

می‌اندیشم؛

حجب، شرافت زيبايي است...

(حمید ژیان پور)

قابليت باهم بودن

می‌اندیشم؛

زندگي، فرصت در كنار هم بودن نيست.

زندگي قابليت باهم بودن است كه در آن اختيار، آزادي و اعتماد، توسعه پيدا می كند.

(حمید ژیان پور)

پوييدن / خروشيدن

می‌اندیشم؛

جهان اول جايي است كه در آن

مردم در دو نعمت می‌رویند:

علم كه می‌جوشد

و

روشنفكر كه می‌پوید...

جهان سوم جايي است كه در آن

مردم در دو نعمت می‌سوزند:

نفت كه می‌جوشد

و

روشنفكر كه می‌خروشد...

من بر اين اندیشه‌ام كه پوييدن، فضيلت روشنفكري است و خروشيدن، غنيمت روشنفكري است.

روشنفكر بايد فضيلت داشته باشد...

(حمید ژیان پور)

کلمات

می‌اندیشم؛

کلمات، تنها حروف نیستند. کلمات همه هستی ناپیدای غیرقابل‌انکار انسانیت انسان است که با آن می‌شود دنیای زیبای درون را عمق بخشید و در زیبایی‌های آن مستغرق شد.

(حمید ژیان پور)

تعادل

می‌اندیشم؛

مرگ، به معناي عدم تعادل است... مرگ در عدم تعادل رخ می‌دهد...

تعالی زندگي، بر بلنداي پرتگاه "مرگ"، تعادل می‌یابد...

تعادل، امكان وقوع تقاضاي جنگ براي زندگي را به تمناي فهم براي زندگي تبديل می‌کند وزندگی معنا می‌یابد.

(حمید ژیان پور)

موسيقي

می‌اندیشم؛

موسيقي، گمان ملامت خويشتن بر سيم تار وجود است...

(حمید ژیان پور)

سرود / سرور

می‌اندیشم؛

تراژدي، سرود غم‌انگیز زبان پيچيدگي روح تاريك بشريت در سرور زمان است كه به كمدي منتهي می‌شود...

(حمید ژیان پور)

رؤیای رهايي

نگارا؛

موهايت، رؤیای رهايي در آغوش غرور است...

(حمید ژیان پور)

تراژدي تنهايي

می‌اندیشم؛

تنهايي، تلخ‌ترین تراژدي بشر است كه غرور می‌آفریند.

تنهایی، روزنه‌ای به‌سوی رؤیای رهایی در آغوش غرور است.

(حمید ژیان پور)

تاريکي

می‌اندیشم؛

تاريکي منشأ پيچيدگي است. تفوق بر تاريكي دشوار می‌نمایاند.

فلسفه، صورت نمايان سيرت تاريكي است.

همه رنج بشر، از مواجهه سادگي با پيچيدگي تاريكي حادث‌شده است...

(حمید ژیان پور)

هویت

می‌اندیشم؛

هویت، رخساره میراث کهن ما است. ما بدون آن ساخته می‌شویم اما شناخته نمی‌شویم...

(حمید ژیان پور)

سينما

می‌اندیشم؛

انسان، كلمه است، می‌شود آن را به شکل‌های مختلف بيان كرد. گاهي كلمات متولد می‌شوند اما نمی‌خندند...

سينما در جهان سوم، آخرين سنگ بی‌دفاع "كلمه" است كه در انتهاي بهت تحكم سایه‌ کوچه‌های سكوت، ناگاه نمايان می‌شود و ما می‌توانیم معناي شادي كلمات را ببینیم...

سينما، آخرين معناي شادي كلمه است که منتهی به گشودگی می‌شود...

(حمید ژیان پور)

وجود / حضور

می‌اندیشم؛

انسان، غنیمت "وجود" را به فضیلت "حضور" تبدیل کرده است. درخشش آفتاب تکامل تأملات زبان (اندیشه) بر تاریکی تحکم زمان، نور پاشیده است...

(حمید ژیان پور)

زبان بی‌بازگشت

می‌اندیشم؛

كلمات، زبان بی‌بازگشت است...

كلمات مانند پله‌های نردبان ما را به‌پیش می‌برد.

فرقي نمی‌کند از آن بالا بروي يا پايين بيايي...

تعامل انتفاعي

می‌اندیشم؛

هر رفتار، اولين مرحله انديشه ساده و آخرين مرحله عمل ناقص است كه هنوز به كمال نرسيده است.

انسان در ديالكتيك تفكر انتزاعي و تعامل انتفاعي رشد می‌کند.

تعامل انتفاعي، معنايي سازنده گرا براي تصادم اثر معنا است.

(حمید ژیان پور)

هنر

می‌اندیشم؛

هنر، دریچه‌ای به‌سوی لمس رؤیا است.

(حمید ژیان پور)

نسيان

می‌اندیشم؛

شيطان، معصوميت ايمان نزد انسان را تطهير كرد...

شيطان همه‌کاره نسيان است و نسيان، پيامبر ابهام است...

(حمید ژیان پور)

گناه

می‌اندیشم؛

گناه از بطن آدمي زاييده می‌شود و انسان را می‌زاید...

(حمید ژیان پور)

دموکراسی

می‌اندیشم؛

دموکراسی، مفروض پیش‌شرط پراگماتیک یا عمل‌گرایی عینیت اشتقاق قدرت در جامعه است که به‌جای تغییر قدرت به تقليل قدرت منتهی خواهد شد.

(حمید ژیان پور)

مدرنيته

می‌اندیشم؛

مدرنيته، معنايي براي نو شدن انگاره‌های فرضي انسان در حدوث امكان است كه منجر به ايمان فرضي می‌شود.

(حمید ژیان پور)

نمایش

می‌اندیشم؛

نمایش، راهی به‌سوی دمکراتیک کردن عام و فراگیر برون یافت احساس اندیشگی است که منتهی به دمکراسی می‌شود.

(حمید ژیان پور)

شعر سیاسی

می‌اندیشم؛

شعر سیاسی، صدای تندیس تاریخ است. صدای تندیس تاریخ، صدای تحلیل تاریخ نیست.

(حمید ژیان پور)

معانی

می‌اندیشم؛

ما همچنان که زندگی می‌کنیم و تجربه می‌کنیم، تجربیات زیسته ما از معانی نیز تغییر می‌کند.

اگر ما نتوانیم معانی را از سطح زمان (یعنی تکرار حوادث) به ساحت زبان (یعنی انبساط حوادث) ببریم در این صورت زندگی، معنایی جز تکرار رنج و وقع جنگ نخواهد داشت.

(حمید ژیان پور)

والد / عامل

فرزندانمان بايد بدانند؛

ما "والد" فرزندانمان نیستیم. ما "عامل" فرزندانمان هستیم.

فرزندان بايد والدين را روشنفكران عصر خود بدانند.

مهم است كه فرزندانمان، چهره جمال، كمال، تحول و تجدد را در ما جستجو كنند. به نظر می‌رسد، عمیق‌ترین نوع رابطه مبني بر اعتماد و اقتدار از اين نقطه آغاز می‌شود...

(حمید ژیان پور)

نجوای ناگفته‌ها

می‌اندیشم؛

سنت زدگی، اختیار ایده‌ها و انتزاع نادیده‌ها را محبوس می‌کند. فرزندان ما نماد نجوای ناگفته‌های درون ما هستند که ما آن را نادیده گرفته‌ایم. اکنون ما ناگزیر از شنیدن هستیم.

(حمید ژیان پور)

تکرار / انکار

می‌اندیشم؛

گذشته يك حادثه است كه تكرار نخواهد شد

و

آينده يك رابطه است كه انكار نخواهد شد.

(حمید ژیان پور)

تقاضا / تمنا

می‌اندیشم؛

خداوند بدون انسان قابل‌تصور نيست و انسان بدون تعيين در وجوه تغيير، قابل تحقق نيست.

عبور از تقاضا و تعيين در تمنا دشوار می‌نمایاند.

(حمید ژیان پور)

تعمیق / تنزیه

می‌اندیشم؛

این ساده نمی‌نمایاند که زندگی، تعمیق در شرافت انسانی و تنزیه در فطرت وجدانی است.

(حمید ژیان پور)

باور

می‌اندیشم؛

صادق هدايت، خالق انكشاف ذهن جمعي و ايمان فرضي انسان به خويشتن ناپيدای خويش است.

او خودباوری را نه در باور انسان به خود كه در ترديد انسان به باورهاي خود جستجو می‌کند.

ازاین‌رو انسان باورمند سنت زده را می‌کاود و او را در باورهاي خود می‌یابد.

(حمید ژیان پور)

روشن- فكر

در جهان سوم؛

روشنفکر، کسی است که در تاریکی ذهن می‌اندیشد اما در روشنی عین مبارزه می‌کند...

روشنفکر باید برای روشن کردن معنای تاریکی های ذهنش تلاش کند …

(حمید ژیان پور)

عمیق / دقیق

می‌اندیشم؛

خردمند، ناگفته‌هایش عميق و گفته‌هایش دقيق است...

(حمید ژیان پور)

نگارا

نگارا؛

تو همه عبارت هنري...

تو همه اشارت غزلي...

(حمید ژیان پور)

انقلاب

می‌اندیشم؛

انقلاب، انفجار آگاهي است و انتظار، انتهاي آگاهي است که به تفكر منتهی می‌شود...

انقلاب، در آگاهی باقی می‌ماند...

(حمید ژیان پور)

آبادی / آزادی

می‌اندیشم؛

در جهان سوم

فرمانده آبادي، قرباني آزادي است.

و

فرمانده آزادي، ويرانگر آبادي است.

(حمید ژیان پور)

موسيقي

می‌اندیشم؛

موسيقي ما را به هم نزديك می‌کند.

موسيقي، زبان آشناي شیون‌های ناآشنای ما است كه ما را به طرب می‌آورد …

(حمید ژیان پور)

مواجهه/ مقابله

می‌اندیشم؛

علم با مواجهه آغاز می‌شود. مواجهه، ابتداي استيفاي وجوه ناتمام تحليل عقلانيت است که شک می‌آفریند و مقابله، آخرين وجه از انتهاي تصميم به عمل است که جنگ می‌آفریند...

(حمید زیان پور)

خردمند

می‌اندیشم؛

خردمند، زندگي را درست نمی‌کند.

خردمند، درست را زندگي می‌کند.

(حمید ژیان پور)

گفتگوي تمدن

می‌اندیشم؛

سطور باريك اسطوره‌های سترون تاريك تاريخ، سنگر تعصب است...

هويت را بايد از گفتگوي تمدن آغاز كرد...

(حمید ژیان پور)

جنگيدن / فهميدن

می‌اندیشم؛

در ايدئولوژي، غنيمت جنگيدن مقدم بر فضيلت فهميدن است.

جهان همگرايي دمكراتيك، به‌سوی انبساط فهميدن و انتهاي جنگيدن پيش می‌رود.

(حمید ژیان پور)

هوشياري / زيبايي

می‌اندیشم؛

لذت حضور هوشياري و قدرت عروج زيبايي ما را به شعر برمی‌انگیزد...

(حمید ژیان پور)

تقاضا / تمنا

می‌اندیشم؛

خداوند جايي ميان آن‌سوی تقاضا و این‌سوی تمنا وجود دارد...

(حمید ژیان پور)

آرزو / رؤیا

می‌اندیشم؛

ما به آرزو می‌بالیم... (رشد می‌کنیم)

و به رؤیا می‌بازیم... (پشت می‌کنیم).

(حمید ژیان پور)

بوي زن

می‌اندیشم؛

هميشه بوي يك زن جلوتر از روي او می‌آید...

مردها بخش ناپيداي نيمه پنهان اما هوشيار وجود زن هستند كه از دور می‌آیند...

(حمید ژیان پور)

چاه اندوه

به ياد داشته باش؛

گاهي سكوت، فروافتادن در چاه اندوه است...

(حمید ژیان پور)

فرزانگی

می‌اندیشم؛

خوبي خوب نمی‌ماند وقتي كهنه می‌شود...

و بدي بد می‌ماند وقتي نو می‌شود...

فرزانگی، بازداشت بدی و بازگشت خوبی است...

(حمید ژیان پور)

نخستین جرقه

می‌اندیشم؛

عشق، نخستین جرقه آتش بی دود است که نخستین انسان آن را کشف کرد و هرگز ندانست از کجا آمده است...

(حمید ژیان پور)

شرافت ساختگي

می‌اندیشم؛

كسي كه آزادی، اميد و آرزوهاي يك انسان را ناديده می‌گیرد، شرافت ساختگی‌اش، مرعوب حق‌خواهی نجيبانه مظلوم خواهد شد...

(حمید ژیان پور)

معلم

می‌اندیشم؛

معلم، کسی نیست که به ما می‌آموزد... معلم واقعی کسی است که چگونه یادگرفتن را به ما یاد می‌دهد.

(حمید ژیان پور)

بهشت حوريان

می‌اندیشم؛

بهشت حوريان نماد سادگي متكبرانه و دنياي ناراضیان نماد پيچيدگي متفكرانه است...

سادگي به ما غرور می‌دهد

و پيچيدگي به ما فروغ می‌بخشد...

(حمید ژیان پور)

زن / مرد

می‌اندیشم؛

در وجود هر مرد، زني است كه او را می‌جوید

و

در وجود هر زن، مردي است كه او را می‌بوید …

هر مردی آنگونه می روید که می بوید...

(حمید ژیان پور)

نو شدن اميد

نوروز، نو شدن انديشه است.

در غم مادران و پدران فرزند از دست داده كه بهار زندگيشان در طوفان غيرت جفا زمستان شد به نو شدن دوباره اميد مي ­انديشيم.

نوروز ١٤٠٢ مهنا باد...

(حمید ژیان پور)

قرابت ها و غربت ها

مي­ انديشم؛

هيچ اتفاقي يك طرفه نيست...

قرابت ­ها و غربت ­ها منبع عميق براي فهم يك اتفاق است...

(حمید ژیان پور)

امر درست

می‌اندیشم؛

امر درست در گردش انطباق با پیچیدگی‌های ذهن، سقوط می‌کند.

امر درست، واقعيت خارجي دارد اما وجود ذهني ندارد.

(حمید ژیان پور)

عشق

می‌اندیشم؛

عشق نمی‌رود مانند رنگ... عشق می‌روید مانند مرگ...

(حمید ژیان پور)

جهان سوم

می‌اندیشم؛

جهان سوم يك مشخصه دارد؛

آبادي در غار

آزادي بر دار.

(حمید ژیان پور)

جاری / باقی

می‌اندیشم؛

رازهاي ما در لبخندمان جاري است و آنات ما در گريستن، باقي است...

(حمید ژیان پور)

حقیقت عریان

می‌اندیشم؛

حق، ناپیدا و نادیدنی است و ارزش‌ها، حقیقت عریان منصوب به حق است که ما ناگزیر از مواجهه با آن هستیم...

(حمید ژیان پور)

مبارز اندیشمند

می‌اندیشم؛

مبارز اندیشمند، اندیشمند مبارز نیست... مبارز اندیشمند کسی است که ماهیت اندیشه او لبریز از مبارزه است و درحالی‌که در عمق گل‌ولای ایدئولوژی فروافتاده است میل به شناگری دارد. او اندیشمند مبارز نیست...

بی‌سوادی

می‌اندیشم؛

قریب است ما با زبان ناخودآگاه سخن بگوییم... بی‌سوادی، سايه ناخودآگاه تشخص منزلت علمي ما است.

(حمید ژیان پور)

آوار و آواز زندگی

وااسفا؛

تاریخ، آوای زندگی را در آوار زندگی به ما نشان داده است...

(حمید ژیان پور)

پرچم / دم

وااسفا؛

ما يا

بر پرچم ايم

يا بر دم ايم.

(جمید ژیان پور)

امید / رؤیا

می‌اندیشم؛

نام دیگر زن، امید است که رؤیا را برای مرد باشکوه می‌سازد...

نام دیگر مرد، رؤیا است که امید را برای زن پرفروغ می‌سازد...

(حمید ژیان پور)

سراب واقعیت

می‌اندیشم؛

احساس، سراب واقعیت است...

ما باید درباره چیستی احساسمان بينديشم...

(حمید ژیان پور)

تنهایی

می‌اندیشم؛

تنهايي، تنها ترانه درون ما است كه بی‌واسطه جاري است...

(حمید ژیان پور)

آبادی / آزادی

می‌اندیشم؛

نوشتن از آزادی در بند کردن آزادی است... ما در جهان سوم به‌جای آبادی وقتمان را صرف آزادی کرده‌ایم...

(حمید ژیان پور)

ملامت

می‌اندیشم؛

تحول، زبان ملامت است. ملامت، زبان برجای‌مانده گذشتگان است كه از دور می‌آید اگرچه ما آن را ناديده گرفته‌ایم اما برمی‌آشوبد و به‌هرتقدیر خودش را به ما می‌نمایاند، تصویر زمان تکرار می‌شود و ما خود را در زمان می‌یابیم...

(حمید ژیان پور)

شعر حماسی

می‌اندیشم؛ زندگي اگرچه شعر حماسي است اما عشق بايد آن را بسرايد نه جنگ …(حمید ژیان پور)

(حمید ژیان پور)

تولد

می‌اندیشم؛

تولد، تلالو درخشش خورشيد ناپيداي وجود زبان بدوي در گردش حضور زمان هستي است كه انسانيت به دنبال آن است.

(حمید ژیان پور)

کربلا

می‌اندیشم؛

كربلا، رازدار عشق است.

تلاقی با عشق، ترجمان ناهشیار و تنها زبان قابل‌فهم دنیا است که نیاز به ترجمه ندارد...

(حمید ژیان پور)

آرمان

می‌اندیشم؛

آرمان از زمين می‌روید.

زميني كه تو

آن را می‌رویانی.

مراقب رؤیاهایت باش...

(حمید ژیان پور)

جنگ / صلح

می‌اندیشم؛

آنگاه‌که "تاريخ" باورهاي ما را هدف قرار می‌دهد ما مهياي جنگ می‌شویم.

ما به صلح می‌اندیشیم آنگاه‌که فلسفه، باورهاي ما را هدف قرار می‌دهد.

(حمید ژیان پور)

رسول عقل

می‌اندیشم؛

جاي شگفتي است كه رسول عقل، پیام‌آور نقل نيست...

تاريخ گاهي مغالطه می‌کند و نقل را برجاي عقل می‌نشاند...

(حمید زیان پور)

منظور / مطلوب

می‌اندیشم؛

دل‌مشغولی همان دل منظوري است.

از منظور عبور كن.

مطلوب، آن‌سوی منظور است...

(حمید ژیان پور)

آسمان فرهنگ

می‌اندیشم؛

آسمان فرهنگ ايران همواره آبستن باريدن است...

(حمید ژیان پور)