انتهای حضور
میاندیشم؛
شعر، گزارش نيست.
شعر، برازش نيست.
شعر، سرايش نيست.
شعر، انتهاي حضور است.
شعر به حضور معنا میدهد و فهميدن را براي ما معنا میکند...
شعر بدون حضور، شعر حباب است.
شعر حباب، شعر رباب است...
(حمید ژیان پور)
موضوعات مرتبط: تلنگرهای ذهنی
برچسبها: تلنگرهای ذهنی
تاريخ : پنجشنبه شانزدهم اردیبهشت ۱۴۰۰ | 12:36 | نويسنده : |
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
