متن و منتقد

تاریخ اندیشی

می‌اندیشم؛

واكاوي در تاريخ، كاويدن حقيقت در تاريخ نيست.

در تاريخ انديشي، باور به هستي حقيقت يكجا به دست نمی‌آید.

بازگشت به تاريخ، بازگشت به اصالت تفكر درباره موضوع حقيقت بدون تاريخ است.

به دست آوردن هستي حقيقت به‌عنوان حقيقت شدني يا ابژگي، ممكن نيست اما تفكر در موضوع تاريخ يعني وقايع تاريخي كه موجب تأمل در هستي حقيقت می‌شود براي ذهن ما هميشگي يا سوژگي دارد.

به نظر می‌رسد سخن گفتن درباره‌ی حقیقت وقایع تاریخی، صرفاً سخن تاریخی است و نه اندیشیدن تاریخی...

ما با گذشتگان به حقیقت گذشته دست نمی‌یابیم ما با گذشتگان درباره‌ی موضوع حقیقت آینده می‌اندیشیم. چنین رویکردی به تاریخ، تاریخ اندیشی آینده است...

(حمید ژیان پور)