متن و منتقد

تعهد رو به بچه هاتون یاد بدید

(پویا زِد)

تعهد رو به بچه هاتون یاد بدید. تعهد تو رابطه، تو رفاقت، تو کار و... . این کثافتی که مشاهده می‌کنید نتیجه "فقط گلیم خودتو از آب بکش" پدر و مادرامونه.

نقد و تحلیل

در ارتباط با این متن بیان می‌شود که نوعی آشنایی‌زدایی است از چهره‌های همواره تقدیس شده، اما من می­انديشم؛ در زبان منطق انساني، هیچ‌چیز تا آن اندازه همواره مقدس باقي نخواهد ماند تا نياز به آشنایی‌زدایی داشته باشد. با تأکید بر كلمه "همواره" و "آشنایی‌زدایی" جمله فوق (آشنایی‌زدایی از چهره‌های همواره تقديس شده)، گزاره منطقي به نظر نمی‌رسد زيرا از دو جزء متباين در مفهوم تشکیل‌شده است كه كلمه "همواره" و "تقدس" در مفهوم با يكديگر متباين هستند.

تقدس در ارزش ذاتي خود نياز به‌اضافه توصيفي و تحليلي براي تداوم ندارد. آشنایی‌زدایی گزاره‌ای است كه به سبب تصور اضافه توصيفي به تقدس، فرض در نظر گرفته می‌شود تا تقدس وابسته به ذات فرض نشود. درحالی‌که به نظر می‌رسد "امر مقدس" در جوهر و ذات خود وابسته به منطق زبان دروني شده است و در مسير تكامل زبان، به‌تدریج خود را در تقابل آنتی‌تز خود، به‌تدریج، کامل‌تر خواهد كرد.

اين موضوع كه در منطق زبان انساني هیچ‌چیز تا آن اندازه همواره مقدس باقي نخواهد ماند، ناظر بر سازوکار ذاتي و دروني تحليل منطق زبان دروني انسان (تفكر) در تحليل و تكامل امور مقدس است.

گفته می‌شود بحث جایگاه مادر و پدر بودن است و مسئولیت‌ها. جایگاه والاست و تقدیس شده؛ اما در بخش مسئولیت‌ها وضعیت چیز دیگری است.

باید گفت که محقق آب را از سرچشمه می‌خورد. اينجا وقتي گفتگويی انجام می‌شود بر سر مصاديق بحث نمی‌کنیم. گفتگو در ارزش ذاتي مفاهيم به ما كمك می‌کند تا به‌جای در غلتیدن در مصاديق متغير، بر وجوه مشترك ارزش‌های ذاتي معني بخش مصاديق گفتگو كنيم و شفافيت و زلالي معاني را از سرچشمه و ذات آنان بجوييم. به نظر می‌رسد اين نوع گفتگو تا آن اندازه محققانه خواهد بود كه دايره عمق مفاهيم را براي طرفين گفتگو بتواند انبساط دهد.

می‌گویند برای یک محقق تاریخ ارزش ذاتی جزء بدیهیات است و وقتی به مصادیق واقعی و متغیر می‌رسیم پیچیدگی زندگی رخ می‌نماید. همه سخن آن پیام این است که پدر و مادر از جایگاه تقدیس شده‌شان برای بهتر شدن جامعه و جهان زندگی بهره ببرند و باتربیت صحیح فرزند کاری برای آیندگان بکنند. چراکه جامعه ما با وضعیت بحرانی امروز درواقع کار را بر نسل‌های بعد از فرزندزادگان خود سخت می‌کند. به‌جای فلسفی اندیشیدن در مورد حیطه زبان و گزاره‌های زبانی بهتر است به جنبه‌هایی دقت کنیم که زندگی امروز و فردای ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

من می‌گویم که اگر پيچيدگي مفاهيم زندگي رخ بنمايد (به اين معني كه مفاهيم پيچيده بشوند نه مصاديق) در اين صورت مصاديق متغير و واقعي به لحاظ روش‌شناسی براي محقق تاريخ ارزش كنكاش فلسفي بايد بيابد، در غير اين صورت محقق تاريخ مانند يك مشاوره روان‌شناسی، در حوزه كاربرد مفاهيم وارد خواهد شد و تعيين جهت خواهد كرد.

"در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن"

"قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن"

البته گروهی معتقد هستند که در هر تحلیل تاریخی ازجمله تاریخ جامعه معاصر نوعی فلسفه ورزی وجود دارد. در این قلمرو، روان‌شناسی اجتماعی هم به کار مورخ می‌آید.

(حمید ژیان پور)