گفتگو
نجوای درونی
حمید ژیان پور
می‌اندیشم؛
سنت زدگی، اختیار ایده‌ها و انتزاع نادیده‌ها را محبوس می‌کند. فرزندان ما نماد نجوای ناگفته‌های درون ما هستند که ما آن را نادیده گرفته‌ایم. اکنون ما ناگزیر از شنیدن هستیم.
امین روزدار
این‌که نسل‌ها با تفاوت‌های روان‌شناختی از یکدیگر جدا و هرکدام "ابژه‌های نسلی" خاص خود را دارند درست است و من با آن موافقم ولی این‌که آن‌ها نجوای ناگفته‌های درونی ماست را بایستی تفسیر بفرمایید، ببینیم اشاره‌تان به کدام نجواهاست؟ نجواها یعنی امیال و آرزوهای گم‌شده و یا امیال سرکوب گردیده؟
حمید ژیان پور
در روان‌شناسی شناختی، نجوای درونی بخش مهم انتزاع تفکر محسوب می‌شود. در روان‌شناسی، یادگیری نجوا با خود، زمینه حل مسئله است.
امین روزدار
این نجواها با چه مکانیسمی نماد فرزندان ما می‌شوند؟
حمید ژیان پور
الزام کهن‌الگوی روابط اجتماعی.
امین روزدار
فکر نمی‌کنید با پذیرش کهن‌الگوهای یونگی، ما روابط و شرایط اجتماعی زنده جامعه را دور زده‌ایم؟
حمید ژیان پور
کهن‌الگو، روح جمعی زندگی فردی ما است که در ما تبلور نیمه‌روشن دارد و زندگی فردی ما را به اجتماع پیوند می‌زند. این مهم‌ترین بخش پویای زنده اجتماع است که همواره پویایی دارد. به همین دلیل است که به آن "کهن‌الگو" می‌گویند.
نرگس شرفی
متوجه ارتباط واگویه‌های درونی یا نجوای درونی با بحث ارتباط والدین و فرزندان نشدم. چگونه است؟
حمید ژیان پور
سخن بر سر این بود که ما "والد" فرزندانمان نیستیم. ما "عامل" فرزندانمان هستیم.
فرزندان بايد والدين را روشنفكران عصر خود بدانند.
مهم است كه فرزندانمان، چهره جمال، كمال، تحول و تجدد را در ما جستجو كنند. به نظر می‌رسد، عمیق‌ترین نوع رابطه مبني بر اعتماد و اقتدار از اين نقطه آغاز می‌شود...
من به تبیین این نظریه پرداختم و سعی نمودم تا با تأکید بر عاملیت رابطه، ماهیت واژه "عامل" را در توصیف چگونگی رابطه والدین و فرزندان واکاوی و جوشناسی کنم. به‌تدریج که پیش برویم، شناخت‌شناسی ماهیت وجود رابطه‌ی والد و فرزند، مصادیق آشکارتری خواهد یافت.
نرگس شرفی
سپاسگزارم.
موضوعات مرتبط: گفتمان
برچسب‌ها: گفتمان
